Ik vind jou eng!
Zijn moeder had me al gewaarschuwd: Frank vindt nieuwe dingen spannend en eng. Ze was er niet zeker van of hij de eerste behandeling welwillend zou ondergaan. Dus toen de deurbel ging, was ik heel benieuwd naar mijn nieuwe patiëntje. Hoe zou hij reageren? Na één blik op mij zei hij al dat hij echt niet bij mij naar binnen ging. En voor ik het wist stond hij 5 meter bij me vandaan. Klaar om weg te lopen. Op de vraag waarom hij niet naar binnen wilde, of hij misschien bang was, zei hij: “Ik vind jou eng! Ik wil niet bij jou naar binnen!” Tja, daar sta je dan. En dan?
Gelukkig was het mooi weer, dus ik sprak Frank aan op zijn angst en dat we ook best buiten konden kletsen. Geen probleem. Opluchting bij Frank. Tijdens het gesprek schuifelde hij voetje voor voetje dichterbij, intussen kletsend over alles waar hij bang voor was. Ik zat op mijn tuinpad en luisterde alleen maar. Even later vroeg ik hem of hij mij nog steeds eng vond. Hij was inmiddels heel dicht bij me. Hij keek me even aan en zei toen (mijn vraag negerend): “Heb jij een keuken?” Aangezien ik van huis uit werk kon ik hem bevestigen dat ik een keuken had. Nou, die wilde hij dan wel even zien. En daar was de opening…hoera! Ik stond op van mijn stoepje en pakte hem bij de hand, enigszins verbaasd dat hij dat toe stond. Hand in hand liepen we mijn keuken in en even later durfde hij ook naar de praktijkruimte.
Wat opviel was dat Frank aan één stuk door praatte: dat was voor hem een manier om zijn spanning te ontladen. Ook vond ik dat hij een grote fantasie had met bijzondere namen voor zijn eigen persoonlijke monsters.
Poepen was een probleem voor Frank: dit deed hij alleen als hij met een luier om in zijn bed lag. Hij was bang om zijn behoefte op de wc te doen. Zijn ouders hadden al van alles geprobeerd, maar niets werkte.
Bij het tweede consult was er voor Frank veel veranderd. Hij was minder angstig en ging voor het eerst in maanden met plezier naar school. Op de wc poepen deed hij echter nog steeds niet.
Gaandeweg de behandeling kwam Frank steeds beter in zijn vel te zitten. Zijn ontwikkeling ging met sprongen vooruit. En dat is wat ik vaak zie in de praktijk.
Inmiddels gaat Frank gewoon naar de wc. Ook dat probleem is uiteindelijk opgelost!